Eerste hulp bij eenkennigheid: als kind alleen mama wil

Tekst: Denise Delgado

29 juli 2025

Sommige kinderen zijn net kleine magneetjes: zodra mama in de buurt is, willen ze maar één ding: aan haar vastplakken. Vooral peuters en dreumesen kunnen behoorlijk eenkennig zijn. Maar wat als papa ook graag tijd met zijn kind wil doorbrengen en het kind daar net even anders over denkt?

Hoewel het ergens lief is dat mama de veilige haven is, kan eenkennigheid in de praktijk behoorlijk lastig zijn. Zeker als je als moeder graag een momentje voor jezelf wilt.

Alleen mama telt

Veel ouders herkennen dit scenario: papa komt enthousiast binnen en wil gezellig spelen, maar je kind kijkt hem ernstig aan en kruipt direct in jouw benen. Papa mag heus even een boekje voorlezen of helpen met aankleden, maar zodra het te spannend wordt voor het kind, begint het te huilen, schoppen of krijsen. Dit is volkomen normaal gedrag, vooral bij kinderen tussen de 1 en 3 jaar. Ze hechten zich in deze fase sterk aan één vertrouwd persoon, meestal degene die het vaakst voor ze zorgt.

Maar… papa is er ook!

Voor vaders (en andere verzorgers) kan dit best pijnlijk zijn. Zeker als je bijvoorbeeld als vader niet (meer) samenwoont met de moeder en je je kind wat minder ziet. Toch is het belangrijk om je niet te laten afschrikken door tranen. Als vader is het juist waardevol om er te zijn, ook als het kind even verdrietig is. Vermijd niet het contact, maar bouw rustig aan je eigen band. Als vader moet je ook gewoon vader zijn. Dus niet afwachten tot mama erbij is, of het kind alleen in mama’s huis zien. Als je dat wél doet, versterk je onbedoeld de eenzijdige hechting. Haal je kind op, doe dingen samen, bouw je eigen band op. Ook als dat met wat gehuil begint.

Lees ook: Wat zet jij in de broodtrommel van je kind?

Wat kun je doen om eenkennigheid te doorbreken?

Voor vaders (of andere verzorgers):

• Wees consequent aanwezig. Zorg voor vaste dagen of momenten waarop je het kind ziet (of videobelt). Vertrouwen groeit door herhaling.
• Doe iets leuks in een veilige omgeving. Ga naar de speeltuin, lees een boekje, speel op de grond. Gewoon samen zijn is al waardevol.
• Blijf rustig als je kind huilt. Geef troost, maar laat zien dat je er bent en blijft, ook zonder mama in de buurt.

Voor moeders:

De moeder speelt een belangrijke rol in het ‘mentaal voorbereiden’ van het kind.

• Toon vertrouwen in de vader. Vertel op een positieve manier over papa: “Jij gaat straks lekker met papa spelen, hij heeft een hele leuke verrassing voor je.” “Ik weet dat jij dit kunt en dat papa goed voor je zorgt.” Kinderen voelen namelijk haarfijn aan als je als moeder gespannen bent of twijfelend overkomt.
• Laat je kind wennen. Toon regelmatig foto’s van de vader, vertel over hem, noem zijn naam. Dat helpt je kind hem te blijven herkennen, ook als hij even niet in beeld is.
• Laat het even gebeuren. Soms moet je als moeder letterlijk even uit beeld verdwijnen, zodat je kind kan ontdekken: hé, met papa kan het ook leuk zijn.
• Gebruik boekjes over logeren of afscheid nemen.
• Zorg voor herkenbare, herhaalbare stappen. Zoals altijd hetzelfde afscheidsritueel (kus, knuffel, zwaaien bij het raam) of het meegeven van een lievelingsknuffel of dekentje.

Lees ook: ADHD bij kinderen: hoe herken je het en wat kun je als ouder doen?

Tip: Maak samen een boekje of poster met foto’s van mensen die van je kind houden – papa, mama, opa, oma, een tante – zodat ze vertrouwd raken met alle gezichten.

Eenkennigheid is een fase. Het gaat (echt!) voorbij. Maar hoe je als ouders met die fase omgaat, maakt wél uit. Geef je kind de ruimte om zich veilig te voelen bij anderen dan alleen mama. En geef jezelf als ouder de kans om óók een veilige plek te zijn. Niet pas als het kind het wil. Wees liefdevol en geduldig.

Lees ook: De kinderwens die uitblijft: niemand die je écht begrijpt

BEELD: GETTY IMAGES
Bronnen: NJi, Opvoeden.nl, Aware Parenting