Eva (34) sloeg door in haar ‘gezonde’ eetgedrag: “Ik raakte geïsoleerd”
20 mei 2023
Veel groente en fruit op je menu, nul toegevoegde suikers, nooit eens een wijntje. Dat klinkt gezond. Maar wat als je doorslaat in je gezonde leefstijl? Het overkwam Eva (34), die alleen nog maar alkaline at.
“Er waren maanden waarin ik de deur bijna niet uitkwam. Simpelweg omdat ik niet buiten de deur kon eten. Ik wilde mezelf de frustratie besparen dat ik weer niets kon kiezen van de kaart. Het was zo erg dat ik in een isolement raakte, omdat ik dacht dat ik anders mijn voedingspatroon niet kon volhouden. Als ik alleen was, kon ik focussen en mezelf op dat gezonde pad houden. Ik zat vooral thuis, kwam weinig buiten. Ik had bijna geen contact met de buitenwereld. En dat terwijl ik normaliter een mensenmens ben. Ik zat op dat moment ook zonder werk en realiseerde me dat ik mezelf wel erg afzonderde.”
Menukaart bestuderen
“Het begon ongeveer een jaar geleden, toen ik online een artikel las over het alkalisch dieet. Hierbij mag je niets uit potjes of pakjes eten, geen bewerkt voedsel eten en eet je alles rauw. Ik las dat alkalische voeding helpt je lichaam te ontzuren. Volgens de aanhangers van deze leefstijl is alkalinevoedsel het enige wat je zou moeten eten om gezond te blijven. Dat triggerde mij.
Per categorie staan er dingen in de lijst die je mag eten: tomaat, mango, appel, avocado, paprika, quinoa, gierst, kamut, amarant, cayennepeper, spelt… Ik begon al mijn eten te preppen. Voor de hele dag maakte ik maaltijden en hapjes klaar. Altijd had ik mijn eigen eten bij me. Ging ik een keer met vrienden naar een restaurant, dan hoopte ik altijd dat er iets op de kaart stond wat ik mocht hebben. Ik bestudeerde dan elk gerecht uitvoerig om te kijken of ik het kon eten. Maar eigenlijk was het standaard: ‘Nee, want dit en dat zit erin.‘”
“Ik had bijna geen contact met de buitenwereld. En dat terwijl ik normaliter een mensenmens ben”
Altijd op zoek
“Voordat ik op mijn eetpatroon ging letten at ik wat een gemiddeld persoon eet: vlees, kip, vis, eieren, groente, aardappelen, pasta, rijst, brood. Gewoon complete maaltijden. Maar ook chocolade, koekjes en chips. Wel had ik sinds mijn tienerjaren gezondheidsklachten. Op mijn vijftiende werd bij mij diabetes type 1 geconstateerd. Op mijn zeventiende kwam daar een traag werkende schildklier bij. Sinds die tijd heb ik een haat-liefdeverhouding met eten, want ik kwam snel aan en alles wat ik at, had impact op mijn bloedglucose. Ik was altijd aan het zoeken welk voedingspatroon me zou helpen.”
Gevecht met mezelf
“Mijn vrienden reageerden wisselend op mijn eetgewoonten. Sommigen zeiden: ‘Doe wat goed voelt voor jou.’ Anderen vonden dat ik te streng voor mezelf was en best wat meer mocht genieten van eten. Maar ik volgde dat dieet niet om mezelf uit te hongeren, maar omdat ik gezond wilde eten. Op een gemiddelde dag at ik ’s ochtends een bord met verschillende soorten fruit of ik maakte een smoothie van fruit. Als lunch een salade volgens de alkalinerichtlijnen. Als ik ’s avonds nog zin had in wat zoets, at ik een bord fruit met gedroogd fruit ernaast. Mijn lievelingssnacks waren medjooldadels en gedroogde vijgen. Had ik ’s avonds behoefte aan hartig, dan nam ik een salade.
Omdat het allemaal rauw moest zijn, kreeg ik vooral koud voedsel binnen. In de zomermaanden ging dat goed, maar in de winter heeft je lichaam toch behoefte aan warm eten, zoals pasta of soep. Omdat ik veel was afgevallen en daardoor minder vet op mijn botten had én doordat salades verkoelend werken voor je lichaam, had ik het de hele winter superkoud. Op een gegeven moment gaf mijn lichaam aan dat het genoeg was. Ik raakte snel geïrriteerd en had steeds meer moeite om ‘ander’ eten te weerstaan. Voelde meer onrust in mijn lijf, was vaak moe en soms duizelig. Ik miste duidelijk bepaalde voedingsstoffen. Ik realiseerde me dat ik eigenlijk weer andere dingen moest eten, maar tegelijkertijd was ik boos op mezelf als ik aardappels of brood gegeten had. Dan voerde ik in mijn hoofd een strijd. Het ene stemmetje zei: ‘Hoe kon je dat nou doen? Het is niet alkalisch! Je hebt het zo lang volgehouden.’ Maar de andere stem zei: ‘Eef, je moet gewoon meer gaan eten en alsnog gezond.’ Lange tijd heb ik intens geworsteld met die tweestrijd.”
“Ik wist dat ik niet voor eeuwig kon blijven hangen in die strijd en zocht hulp om de boel om te zetten”
Zin in patat
“In totaal hield ik er zo’n driekwart jaar een extreem voedingspatroon op na. Sinds vijf maanden eet ik weer redelijk ‘gewoon’. Een tijdje terug ben ik verhuisd en mijn nieuwe buurman is een goede vriend van me geworden. Het grappige is dat hij juist álles eet. Met hem omgaan, triggerde bij mij bepaalde dingen. Dan dacht ik: ik heb eigenlijk ook wel zin in patat. Of: ik lust wel een gebakken ei. Ik wist dat ik niet voor eeuwig kon blijven hangen in die strijd en zocht hulp om de boel om te zetten. Dat is inderdaad gelukt dankzij een coach met wie ik een goede klik had. We bespraken de tweestrijd in mijn hoofd en zetten mijn negatieve gedachtepatronen rond voeding om naar mildere, positievere gedachten.
Hierdoor liet ik veel spanning los en kon ik weer genieten van eten, zonder mezelf steeds verwijten te maken. Inmiddels eet ik intuïtief en meestal vegetarisch. De ene dag lekker licht met vooral salades. De andere dag warme maaltijden en gebakken eitjes. Of ik ga uit eten met vrienden. Soms drink ik dan ook weer een wijntje, daar kan ik dan extra van genieten. Ik zit nu beter in mijn vel dan tijdens mijn alkalinedieet en heb meer energie. Uiteraard ben ik aangekomen, maar dat is logisch: ik eet ook meer. Mijn gewicht is nu gewoon gezond en mijn relatie
met eten ook.”
Tekst: Thea Tijssen / Beeld: GettyImages (de persoon op de foto is niet Esther)
Genoten van dit artikel? Dit artikel stond in het blad Santé, dat maandelijks in de winkel ligt!
Leestip
Bye bye dieet van Alessia Couvreur
Over intuïtief eten
