Eline werd verkracht en schreef een brief aan de dader
8 december 2022
Eline werd verkracht door iemand bij haar sportvereniging. Na die ingrijpende gebeurtenis schreef ze een brief aan de dader.
‘Dat wat ik vroeger was, ben ik niet meer. Door één situatie, één moment en een paar minuten is mijn leven helemaal veranderd. En dat alleen maar omdat iemand niet met zijn handen van mij af kon blijven. Ik ben verkracht….
Het moment kan ik mij nog goed herinneren en ook het gevoel dat daarop bij mij naar boven kwam krijg ik maar niet meer weg. Ik heb het geprobeerd om weg te stoppen, en er niet over te praten en te doen alsof alles goed gaat met mij. Maar dat gaat het niet. Het gevoel van machteloos, schaamte, boosheid, verdriet en vooral een combinatie van dit alles hebben mij gemaakt tot datgene wat ik nu ben; een angstig en wantrouwig meisje. Ik zeg met opzet meisje, want van de krachtige vrouw die ik zo graag wilde worden is weinig meer over. Alle vastigheid dat ik had opgebouwd en al het vertrouwen dat ik had in het leven is met een klap weggevaagd. Want jij, diegene die zo netjes en sympathiek overkwam, had ook hele andere kanten die mensen zelfs op dit moment nog steeds niet zien.
Ik vertrouwde je
Jij was notabene de bestuurder van de vereniging waar ik iedereen altijd vertrouwde. En juist nu ben ik bang dat niemand mij gelooft. Omdat ik niet heb geschreeuwd, omdat ik niet heb geslagen, omdat ik niets heb gedaan. Dat ik het uitgelokt heb. Dat ik niet heb tegengewerkt. Maar dat kon ik niet. Ik was namelijk verlamd van angst. Verlamd van angst en ongeloof en pure wanhoop. Het leek alsof ik de controle kwijt was over mijn eigen lichaam, en over mijn emoties. En dat is nu, bijna twee jaar later, nog steeds een gevoel waar ik niet meer bij in de buurt durf te komen.
Mailtjes
De mailtjes met dreigende inhoud die daarna volgden kwamen ook van jou. Ondanks dat mensen denken dat ik ze zelf geschreven heb om aandacht te trekken. Dit doet mij misschien nog wel het meeste pijn. De vriendinnen die mij niet geloofden en mij keihard hebben laten vallen. Juist de mensen die op dat moment dichtbij stonden hebben mijn vertrouwen in anderen hard onderuit gehaald. Ik heb die mails helemaal niet verstuurd. Ik wilde helemaal geen aandacht. Het enige wat ik wilde was rust in mijn hoofd, mijn emoties uiten, met iemand praten en vooral huilen. Heel erg veel huilen. Maar juist door de reacties van mijn vriendin heb ik gedaan wat ik achteraf niet had moeten doen. Niets. Niet praten. Niet huilen. Geen gevoel meer hebben. Helemaal niets.
Ik wil praten
De mensen om mij heen weten dat er iets speelt en dat ik mijzelf de laatste tijd niet meer kan zijn. Ik kan niet meer sporten bij de vereniging waar ik zo veel heb opgebouwd en zo veel tijd in heb gestopt. Mensen begrijpen mij niet. Ze beschuldigen mij van allerlei dingen waar ik nooit iets mee te maken heb gehad. Ik wil met mensen praten en de situatie uitleggen, maar dat kan ik niet. De angst die om mij heen grijpt is de angst om weer vrienden te verliezen en om weer teleurgesteld of afgewezen te worden. Dat ik weer wordt neergezet als iemand die alleen maar aandacht wil.
Bang
Ik ben bang. Bang om mijn gevoelens een plek te geven. Bang om ze te uiten terwijl ik dat op dit moment het liefste wil. Bang voor politieauto’s die mij komen ophalen. Bang om weer als leugenaar bestempeld te worden. Bang om weer vrienden te verliezen omdat mensen de waarheid niet onder ogen willen te zien. Want dat is wat er nu gebeurt. Mensen die mij bestempelen als leugenaar. Als aandachtstrekker. Terwijl juist die mensen niet met mijn gevoel kunnen en willen omgaan en de makkelijke weg kiezen door mij overal de schuld van te geven. De dreigmails, de verkrachting, het weggaan bij de vereniging en de geruchten die daarvoor in de plaats zijn gekomen. Het liefste kies ik voor de veilige weg. Het niets doen. Geen gevoelens meer hebben en geen gevoelens meer uiten. Maar die weg wil ik niet meer kiezen omdat deze simpelweg een keer ophoudt met bestaan en er dan geen weg meer is die terug gaat. Nu is er nog wel een weg terug. De weg van de openheid die eens en voor altijd kan afrekenen met de pijn die mij is aangedaan en de geruchten die mijn plaats bij vereniging hebben ingenomen.’
Eline
Boekentip
Bron: Mijn Geheim/Muis (Eline heet in werkelijkheid anders), beeld GettyImages
Hoe vaak komt het voor?
Naar schatting is 12% van de vrouwen in Nederland ooit verkracht, meer dan 1 op de 10 dus. En 33% van de vrouwen en 5% van de mannen (in de leeftijd 15 tot 70 jaar) zeggen ooit seksueel geweld te hebben meegemaakt, 1 op de 3 vrouwen dus.
Bron: Rutgers Nisso Groep
Monitor Seksuele Gezondheid (Nederland)
De ‘Monitor Seksuele gezondheid’ is een representatief bevolkingsonderzoek onder ruim 17.000 volwassenen tussen 18 en 80 jaar. Dat onderzoek maakt een opdeling tussen seksueel geweld en seksueel grensoverschrijdend gedrag:
- Seksueel geweld: 22% procent van de vrouwen en 6% van de mannen heeft manuele, orale, vaginale of anale seks tegen de wil meegemaakt en/of is gedwongen om seksuele handelingen te stellen.
- Seksueel grensoverschrijdend gedrag: als je zoenen en seksueel aanraken tegen de wil meetelt, is dit percentage nog veel hoger, namelijk 53% van de vrouwen en 19% van de mannen.
TIP van de redactie
