Placeholder

Marie-Anne blog 12: ‘Bejaard’

Misschien zou mijn blog ‘oudere’ moeten heten of ‘senior’ omdat dat politiek correcte termen zijn. Wellicht beter dan ‘bejaard’ maar ik vind het zo gezellig klinken. Ik ben dol op bejaarden.

Op verjaardagen van vrienden schurk ik graag aan tegen hun bejaarde ouders met hun mooie verhalen en rustige uitstraling. Ze hebben vaak levenswijsheid en een bepaalde sereniteit die mij zeer bevalt. Mijn oom Jan van bijna 87 zit op Zumba, heeft laatst een goochelcursus gevolgd en geeft Nederlandse les aan asielzoekers. Ik verzin dit niet. Hij is bijna nooit thuis. Niets dan respect en bewondering voor deze bijzondere man.

Dansen
Helaas voel ik me deze week ook bejaard en daar zit ik op mijn 49ste dan weer niet op te wachten. Op een geweldig feest stond ik, na een paar versnaperingen, ineens te dansen. Tsja, met een glaasje wijn achter de kiezen en een flinke pijnstiller voel je niet zoveel pijn. Heerlijk! Dat pakken ze me niet meer af. Wel moet ik het nu, een paar dagen later, flink bezuren. Lopen gaat nauwelijks met mijn kapotte knie. Daarbij heb ik ook nog eens een zeer pijnlijke schouder. Peesontsteking, of weet ik veel, het doet zeer en ik voel me bejaard.

Kleinkinderen
Maandagavond bezocht ik de informatieavond van de kliniek waar ik volgende week een totale knieprothese aangemeten krijg met als extra bonus een nieuwe knieschijf. De avond was nuttig, boezemde me angst in maar ik heb ook gelachen. ‘U moet er rekening mee houden dat u de eerste maanden niet achter uw kleinkinderen aan kunt hollen.’ Haha, kleinkinderen, mijn jongste dochter is 7 jaar oud. Maar enfin, ik snap het wel. De gemiddelde leeftijd voor een nieuwe knie is 72 jaar en dat klopte wel zo ongeveer in dat zaaltje. Dat ik me drie dagen voor de ingreep met Dettol moet wassen (en de laatste dag ook mijn haar), drie dagen antibacteriële zalf in mijn neus moet smeren en een week voor de operatie mijn benen al niet meer mag scheren, helpt niet om mijn zelfbeeld op te krikken. Maar ach, wat maakt het uit. We gaan er tegen aan. Even door de zure appel heen bijten (zonder prothese), een flinke poos revalideren en hopen dat er geen complicaties optreden. Als het allemaal lukt, ren ik over een aantal jaar met heel veel plezier heel hard achter mijn kleinkinderen aan!

Wordt vervolgd.