borstkanker

Jacobien: Kaal

Omdat oktober borstkankermaand is, heeft mediator en life-coach Jacobien een blog geschreven over haar eigen ervaringen over de gevolgen van een behandeling tegen borstkanker.

 

Natuurlijk, het is maar haar. Natuurlijk, alles voor het goede doel. Natuurlijk, het kan altijd erger.

Naast alle onderzoeken, waarbij je altijd uit de kleren moet.

Lees ook de vorige blog van Jacobien:Engelen

Stellages, waar je in het bijzijn van verpleegkundigen met het schaamrood op je kaken met je borsten in moet hangen. Waar ze dan even aan trekken om ze op de juiste plek te hangen.

Claustrofobie opwekkende scan-apparaten waarvoor je wordt volgespoten met radioactieve rommel totdat je bijna licht geeft. Apparatuur die als missie hebben je borsten tot een centimeter te pletten en daardoor een halve meter langer te maken.

De liters bloed die je aan het eind van het traject met veel pijn en moeite, door de te fijne en moeilijk vindbare aders, in het ziekenhuis hebt achtergelaten.

Een klaplong oplopen bij het plaatsen van een port-a-cath terwijl daar 1 procent kans op is.

De zenuwslopende wachttijd tussen de onderzoeken en uitslagen. De slapeloze nachten. De bijwerkingen van de chemo; misselijk, moe, verdrietig, kort lontje, metaalsmaak, bloedneuzen, neuropathie, pijnlijke gewrichten, droge huid, loslatende pijnlijke nagels, bloedend tandvlees, kilo’s aankomen, huid die niet meer tegen zonlicht kan, rooie kop én kaal. Je borst kwijtraken. De drains.

De star-wars achtige entourage van de bestraling, liggend met allemaal kruisen en strepen op je lichaam, vreemd brilletje op, kijkend met snorkelslang in je mond, klem op je neus, naar een monitor om vervolgens steeds rustig je adem 21 seconden in te moeten houden, terwijl het Republic Gunship rondjes om je heen draait en zijn stralen op je afschiet. Dat je vrijwel alles vergeet door de waas die de chemo door je brein trekt en waardoor lezen ook niet meer lukt. Alles voor het goede doel.

Positief blijven

Naast dit alles moet je vooral positief blijven en niet de kop laten hangen. Het niet groter maken dan het is en ‘gewoon’ loslaten. Er niet in blijven hangen en kinderen zijn flexibel. Tja, en je haar is maar haar, dat weet je zelf ook wel. Maar het is slechts één container die het grote vrachtschip “Kanker” met zich meebrengt. Alles voor het goede doel!

Meer over Jacobien

2017 was voor mediator en life-coach Jacobien niet echt een jaar om met een goed gevoel op terug te kijken, althans, zo leek het in eerste instantie. Ze zat in een arbeidsconflict en kreeg de diagnose borstkanker. Nu na de behandelingen de mist optrekt, schrijft ze over leven met kanker, moederschap en wat er verder op haar pad komt van hier naar daar.

Meer lezen? Neem een kijkje op By-bien.nl en op haar Instagram-account Biencoacht.

Gerelateerde artikelen