De Santé-redactie over … de coronatest

15 december 2020

Even een staafje in je neus en keel en de coronatest is achter de rug. Het klinkt heel makkelijk, en dat is het eigenlijk ook, maar is het wel prettig? De Santé-redactie vertelt over hun ervaringen.

‘Ik bleef achteruit deinzen’

Eindredacteur Lynn: “Met twee jonge kinderen in huis is een verkoudheid snel overgenomen. In september had ik mijn eerste coronatest al te pakken en vorige week volgde nummer twee. Ik hoorde wisselende verhalen, van: ’in twintig seconden gepiept’ tot ‘pure horror’. Zelf zat ik er een beetje tussenin. Omdat ik een enorme aversie tegen overgeven heb, stond ik niet te springen op het wattenstaafje in mijn keel. Beide keren moest de arme coronatester tot vier keer toe zijn staafje achter in mijn keel brengen: ik kon mijn reflex om achteruit te deinzen niet bedwingen. Die van de neus gaf een prikkelend gevoel en vooral de eerste keer dacht ik: hallo, moet hij tot achter in mijn hersenen of zo? Kortom: geen pretje, maar wat moet, dat moet. (En gelukkig: twee keer geen corona.)”

Niet fijn

Online redacteur Chantal: “Ik heb net mijn eerste coronatest achter de rug en wat ik ervan vond: niet fijn. Een collega tipte me om een gapende beweging te maken als het staafje in mijn keel werd gestoken. Dat deed ik en dat hielp, maar toen zei de testmevrouw dat ik ‘aaaa’ moest zeggen. Ik begon direct te kokhalzen. Gelukkig kreeg ik die reflex snel onder controle en was mijn neus aan de beurt. Ook niet fijn. Dat staafje ging behóórlijk diep, de tranen sprongen spontaan in mijn ogen. Een voordeel: mijn verstopte neus plopte spontaan open. Nu afwachten wat de uitslag is…”

Kokhalzen

Chef redactie Annalot: “Ik heb me een paar weken geleden laten testen, toen ik out of the blue keelpijn en hoofdpijn kreeg en me lamlendig voelde. Ik was niet doodziek, maar wilde vooral weten of ik mijn afspraken later die week moest afzeggen. Omdat ik geen auto heb, moest ik op de fiets helemaal naar de andere kant van de stad. Best een rotstuk als je je niet lekker voelt. Ik kon terecht bij een grote teststraat en na een korte uitleg was het eigenlijk zo gepiept. De vrouw die de test afnam legde rustig uit wat ze ging doen en hoe ik zo ontspannen mogelijk kon zijn: ‘Doe maar alsof je moet gapen’, zei ze, nadat ik steeds moest kokhalzen van de staaf ik mijn keel. Dat hielp. De test viel me enorm mee. De staaf in mijn keel vond ik het vervelendst, die in mijn neus was goed te doen. 24 uur later had ik de uitslag: negatief: een opluchting. Mijn klachten verdwenen daarna ook snel.”