Nadia Zerouali: ‘Problemen? Die los je op aan de keukentafel’
14 augustus 2019
Met koken kun je mensen met elkaar verbinden, vindt culinair schrijver Nadia Zerouali (43). Met haar Arabische wortels en Hollandse nuchterheid is ze zelf een mix van culturen. ‘Ik haal van al die invloeden de krenten uit de pap.’
Wat is je vroegste kookherinnering?
“Ik was vijf of zes, en zat in de keuken onder de tafel stilletjes mee te genieten terwijl mijn moeder en haar vriendinnen kookten. Machtig interessant vond ik dat. De keuken was de plek waar alles werd besproken: familiezaken, het eten, de laatste roddels, seks… En ik was heel nieuwsgierig. Ik vond koken en bakken als kind al leuk en wilde graag appeltaartenbakster worden. Maar wat er in die keuken gebeurde, had met het hele leven te maken.”
Welk gerecht doet je het meest aan thuis denken?
“Het versgebakken Marokkaanse brood van mijn moeder. Ze bakte elke dag vier broden. Eén aten we samen met alle buurtkindjes meteen op. Mijn moeder scheurde er stukjes af en deed er pindakaas en boter op. Dat smolt in dat dikke, warme brood. Nog steeds vind ik die smaak goddelijk.”
Wat typeert de Arabische keuken?
“Je eet vaak samen uit één schaal of aan een grote tafel. Zo leer je delen; je kijkt of een ander wel genoeg krijgt, in plaats van alleen je eigen bord vol te scheppen. Ook is het een echte seizoenskeuken, gebaseerd op groenten en peulvruchten. Vlees speelt maar een kleine rol. De Arabische keuken past bij de duurzame kijk op voeding die we nu hebben. Stiekem is ’ie dus heel hip.”
Wat betekent koken voor jou, nu het ook je werk is?
“Koken betekent verbinding. Het is een veilige en makkelijke manier om elkaar beter te leren kennen. In alles wat ik doe, zit een rode draad: ik gebruik gerechten en verhalen rondom eten om mensen bij elkaar te brengen. We hebben soms een bepaald beeld van anderen. Maar wie zegt dat dat klopt? Als je door het keukenraam mag kijken en iemand ontmoet via een gerecht, zie je vaak een heel andere kant. En weet je, we lijken ook meer op elkaar dan we verschillen. Toen mijn vader eind jaren zestig naar Nederland vertrok, vroeg zijn moeder: hebben ze daar wel aardappels? Zij kon zich geen leven voorstellen zonder piepers. Niet veel later vroeg de vrouw van een Winterswijkse boer aan mijn vader: hebben ze in Marokko wel aardappels?”
In je kookboeken hebben moeders sowieso de hoofdrol. Hoe komt dat?
“Ik mag het als feminist bijna niet zeggen, maar het is niet voor niets dat juist vrouwen kinderen baren. Zij kunnen borstvoeding geven en zo hun kinderen voeden. Door eten te bereiden, kun je laten zien dat je van iemand houdt. En al die Arabische vrouwen die ik heb gesproken, zijn zó krachtig als ze koken. Het maakt niet uit hoeveel boeken ik heb geschreven of dat ik een tv-kok ben – zodra ik in hun keuken sta, vraag ik ze hoe je een ui snijdt of iets klaarmaakt. Je ziet ze dan groeien. Hun kennis en wijsheid komt niet uit boeken, maar ze weten zo veel.”
Op je 29ste werd je weduwe. Hoe heeft het verlies van je man je gevormd?
“Ik was altijd al levendig, aanwezig en extravert. Ik leefde het leven ten volle, zeg maar. Maar na Hakims overlijden al helemaal. Ik weet nu: ik kan morgen wel dood zijn. Dus wil ik er alles uit hebben gehaald wat erin zit. Dat betekent niet dat ik alleen bezig ben met hard werken. Ik wil het leven voor anderen ook een beetje fijner maken. Zo werk ik onder andere voor de beweging Ieder1, waarmee ik een positief geluid over diversiteit laat horen. En voor de Flevo Campus en provincie Overijssel laat ik de consument kennismaken met het werk van boeren en hun grote liefde voor het vak.”
Lees het hele interview met Nadia in het augustusnummer van Santé.
Wie is Nadia?
Nadia Zerouali (43) groeide op in Winterswijk en haar ouders zijn Marokkaans. Ze maakte een aantal kookboeken over de Arabische keuken – waaronder Melk & dadels, dat ze schreef over en met Marokkaanse moeders. Andere bekende boeken zijn Couscous en Souq – Tafels vol mezze. Ze is ook tv-kok in het programma BinnensteBuiten en kookprogramma’s op 24Kitchen.
Op 23 augustus verschijnt Nadia’s nieuwe boek: Henna Hanina – Verhalen, tradities en recepten van Marokkaanse grootmoeders. Nadia woont met zoon Tariq (14) in Almere.
Tekst: Belinda Fallaux | Fotografie: Bart Honingh | Visagie: Linda Huiberts
