De impact van een borstreconstructie
14 januari 2013
Het is heel fijn dat een borstreconstructie mogelijk is. Toch wordt de psychologische impact van een borstreconstructie na een borstamputatie onderschat. Meer informatie vooraf is daarij een belangrijke factor.
Dat zegt psychologie Jessica Gopie, die 9 januari promoveerde bij het Leids Universitair Medisch Centrum.
Drie reconstructiemethoden
Jessica onderzocht drie borstreconstructiemehtoden in meerdere ziekenhuizen. Ze ondervroeg vrouwen bij wie een borst was geamputeerd naar de redenen om te kiezen voor een implantaat, een reconstructie met een DIEP-lap (een reconstructie met een lap huid) of geen reconstructie.
Afwegingen
Vrouwen die kozen voor een reconstructie wilden zich vrouwelijk voelen, ze vonden zichzelf te jong om zonder borst verder te leven of zagen op tegen het dragen van losse protheses. De redenen om geen borstreconstructie te kiezen waren een hogere leeftijd, acceptatie van het missen van een borst, bang zijn voor complicatierisico’s en opzien tegen (nog meer) operaties.
Keuze
Een groot aantal vrouwen was van tevoren niet op de hoogte van de diverse mogelijkheden en de complicatierisico’s. Veel vrouwen kregen achteraf last van emotionele problemen. 40 procent van de vrouwen kreeg complicaties, zoals een wondontsteking of infecties. Dit zorgde vaak voor een tijdelijke toename van emotionele problemen. Een mislukte reconstructie leidde tot emotionele problemen op langere termijn.
Informatie vooraf
Door vooraf volledige informatie te krijgen, kunnen vrouwen beter onderbouwd kiezen voor een eventuele reconstructie en de wijze waarop deze uitgevoerd zal worden. Soms is er ook meer psychologische begeleiding nodig.
Moeite met relaties
Er komt veel af op vrouwen met borstkanker of een erfelijke verhoogde kans daarop. Na een reconstructie blijft 30 procent moeite houden met haar lichaamsbeeld en intieme relaties. Artsen zouden daar meer rekening mee moeten houden, vindt Jessica Gopie. Artsen zouden bijvoorbeeld foto’s van geslaagde en minder geslaagde reconstructies kunnen laten zien en er moet volledigere informatie gegeven worden. Daarnaast moet er meer aandacht komen voor het mentale welzijn van vrouwen in deze situatie. Bijvoorbeeld door een doorverwijzing naar een psycholoog, eventueel al voor de reconstructie. Vrouwen moeten weten dat ze niet de enige zijn met deze problemen.