Untitled Design 52

Dionne heeft spijt van haar borstvergroting

Na haar borstvergroting kreeg Dionne klachten: ‘Ik wilde die siliconen eruit en wel meteen!.’ Hier lees je haar openhartige verhaal.

Eindelijk vrouwelijke vormen! Acht jaar geleden was Dionne (30) nog heel blij met haar ­siliconen borstimplantaten. Alleen bleken die ­implantaten een tikkende tijdbom…

Dionne: “In de puberteit veranderde mijn lichaam, maar ik kreeg nauwelijks ­borsten. Al mijn vriendinnen hadden prachtige borsten, behalve ik. Dat maakte me onzeker. Het viel anderen ook op dat ik ‘niks’ had: er werden grappig bedoelde ­opmerkingen over gemaakt of ik werd ermee gepest. Dat ik twee ruggen had, ­bijvoorbeeld. Vaak lachte ik dan mee, maar van binnen ging ik stuk.
Een keer werd ik door een groep jongens en meiden in een lift opgesloten. Ze bonden me met mijn handen op mijn rug aan een stoel vast. De tape waarmee ze dit deden, plakten ze over mijn bovenarmen en borsten. Daardoor zagen ze dat mijn beha ­helemaal indeukte. Iedereen begon te lachen en door de gangen te schreeuwen: ‘Haha, Dionne heeft geen tieten!’ Ik ging door de grond, die gebeurtenis heeft me zo getekend. Ik nam me voor dat als mijn borsten niet groter werden, ik een borst­vergroting zou laten doen.”

Heftige obsessie

“Het pesten heeft ongeveer vijf jaar geduurd, waardoor mijn borsten een obsessie voor me werden. Dit kwam boven op mijn onzekerheid. Om mijn problemen te vergeten, focuste ik op mijn eetgedrag. Ik at steeds minder. Ook dit werd een steeds grotere en heftigere obsessie. Rond mijn zestiende had ik ernstige anorexia en omdat ik zo veel was afgevallen, hield ik al helemaal geen borsten meer over. Ik had een kleine cup A, maar in de spiegel zag ik alleen twee tepels op een plank.
Zo kon het niet langer. Toen ik twintig was, ging ik naar Spanje voor therapie om van mijn eetstoornis af te komen. Gelukkig lukte dat, maar het zou nog een jaar duren voordat de kilo’s die ik aankwam gelijkmatig over mijn lichaam zouden zijn verdeeld. Ik had de hoop dat mijn borsten dan ook voller zouden worden. Maar dat gebeurde niet. Zelfs niet na twee jaar. Ik kon het moeilijk verkroppen dat ik mijn kleine borsten met mijn eetstoornis nóg platter had gemaakt.”

Zo ongelofelijk mooi

“Op een goed moment kreeg ik een gift uit de familie. Samen met mijn spaargeld had ik bijna het bedrag bij elkaar voor een borstvergrotende operatie. Deze ingreep kostte vierduizend euro, ik kwam nog duizend euro tekort. Ik vertelde mijn moeder dat ik het geld voor een borstvergroting wilde gebruiken. Ze werd heel boos, vond dat je niet in een gezond lichaam moest laten snijden. Maar ze wist ook hoe erg ik ermee zat. De volgende ochtend zei ze dat ze er nog eens goed over had nagedacht en me het resterende bedrag wel wilde voorschieten. Ik kon het haast niet geloven. Dit betekende dat ik me eindelijk een vrouw zou gaan voelen.
Samen met mijn moeder vond ik een goede kliniek. Tijdens het intakegesprek vertelde de arts over de eventuele risico’s, bijvoorbeeld dat de protheses zouden kunnen gaan ontsteken. Hij zei niets over lekkende siliconen en hoe gevaarlijk dat kon zijn. Sterker nog, de arts legde uit dat de implantaten absoluut niet kónden lekken. Hij demonstreerde dit door een prothese open te snijden en erin te knijpen. De inhoud was een vaste substantie en bleef inderdaad intact. Ik was overtuigd en dolblij dat ik eindelijk verlost zou worden van mijn borstencomplex.
Een paar weken later werd ik geopereerd. Nog half bedwelmd door de narcose vroeg ik de ­verpleegster of ik mijn borsten mocht zien. Ze hielp me overeind, verwijderde voorzichtig de operatiebeha en hield me een spiegel voor. Ik barstte in huilen uit, zo mooi vond ik ze. Ik kon gewoon niet geloven dat dit míjn borsten waren. Ik was zo opgelucht en blij. Alle zwaarte viel in één keer van me af. Eindelijk had ik ze ook. ­Eindelijk klopte mijn lichaam.”

Hoezo de boosdoener?

“In mijn video’s op YouTube vertelde ik openhartig over mijn borstvergroting. Toen kwamen er steeds meer verhalen naar buiten over de gevaren van siliconen borsten. Door tv-producent Stepping Stone werd ik benaderd om als hoofdpersoon mee te werken aan de documentaire Moordtieten, over de gevaren van siliconen borstimplantaten. Het leek me interessant om andere vrouwen en ook artsen hierover te spreken. In eerste instantie was ik namelijk sceptisch over de probleem­verhalen die ik hoorde.
Toch begon langzaam tot me door te dringen dat de vage klachten die ik had, en die steeds erger leken te worden, misschien wel door mijn borstimplantaten zouden kunnen komen. Ik was altijd extreem moe, had moeite met concentreren en was daardoor soms vergeetachtig, en ik kon af en toe niet goed uit mijn woorden komen. Van een dag hard werken moest ik twee dagen bijkomen omdat mijn lichaam uitgeput was en overal pijn deed. Ook onderhuidse ontstekingen in mijn gezicht, vooral op mijn voorhoofd, wangen en kin, koppelde ik niet aan mijn ­implantaten. Hoe konden mijn borsten, waar ik zo ontzettend blij mee was, de boosdoener zijn?”

Kapot geschrokken

“Om er zeker van te zijn of mijn protheses nog ­intact waren, liet ik een haartest doen. Daarmee kun je vaststellen hoeveel platinum in je lichaam aanwezig is, een teken dat de siliconen lekken. De uitslag van de test zette alles op z’n kop. In de brief stond het zwart op wit: mijn borstprotheses waren niet meer intact en ik had een gevaarlijk hoge concentratie ­platinum in mijn lichaam. ­Bovendien waren de siliconen uit mijn borsten door mijn hele lichaam verspreid.
Ik schrok me kapot: ging dit echt over mij? Twee dagen heb ik gehuild. Nu kon ik er niet meer ­omheen, er moest iets gebeuren. En snel ook. Want door Moordtieten wist ik dat hoe langer de implantaten in je lichaam zitten, hoe groter de kans op onherstelbare gezondheidsklachten is. Het maakte me bang. Ik zag mijn borsten ineens niet meer alleen als een prachtig en vrouwelijk onderdeel van mijn lichaam, maar ook als twee gevaarlijke gifballen.”

Op zoek naar beter

“Ook al wist ik dat de siliconen eruit moesten, emotioneel gezien was ik nog niet klaar om ­zonder borstimplantaten door het leven te gaan. Mijn vrouwelijkheid weer te moeten inleveren zag ik totaal niet zitten. Ik stelde me voor hoe mijn borsten eruit zouden zien zonder die implantaten. Meteen kwam die oude, diepgewortelde pijn van vroeger naar ­boven. Ik voelde me weer dat ongelukkige meisje dat gepest werd omdat ze geen vrouwelijke vormen had. Ook ging ik kijken naar meiden die wel mooie borsten van zichzelf hadden. Daar kon ik heel jaloers op zijn. Als ik mijn implantaten eruit liet ­halen, had ik straks weer niks. Was ik er maar nooit aan begonnen!


Ik ging op zoek naar een alternatief. Na gesprekken met professor Henry Dijkman, die al twintig jaar onderzoek doet naar siliconen implantaten, leken borstimplantaten met een zoutoplossing me een goede oplossing. Dat zijn implan­taten met een dun laagje siliconen eromheen, een stuk minder dan bij mijn oude protheses. In Nederland worden de implantaten weinig geplaatst, omdat het resultaat minder mooi zou zijn. Ze zijn namelijk rond, als een waterballon die op spanning staat. Nogal een verschil met mijn veel zachtere, druppelvormige siliconenprotheses. Een dilemma, want wat als ik straks heel anders gevormde borsten zou hebben en er dan niet meer als mezelf uit zou zien? Toch besloot ik voor deze oplossing te gaan. Als hierdoor mijn gezondheid niet verbeterde, kon ik altijd nog besluiten om ze eruit te laten halen.”

Minder borstprotheses

De hoeveelheid vrouwen die hun borstprotheses om gezondheidsredenen willen laten verwijderen, is de laatste jaren met 60% gestegen, melden zorgverzekeraars. Na verwijdering van de borstprotheses voelt twee derde zich beter, volgens het Amsterdam UMC.

Nieuw onderzoek

Hoewel van vaste borstimplantaten eerder werd gedacht dat ze veilig waren in tegenstelling tot protheses met vloeibare gel, blijkt niets minder waar te zijn. Ook bij dit type kunnen siliconendeeltjes loslaten. Dat blijkt uit internationaal onderzoek dat is gepubliceerd in het medische tijdschrift JAMA, aldus het AVROTROS-consumentenprogramma Radar.

Voor de studie werden 400 vrouwen met vaste of vloeibare borstimplantaten onderzocht. Wat bleek: bij 87 procent van hen werden deeltjes van het implantaat op andere plekken in het lichaam aangetroffen, zelfs in de hersenen. Bij 92,5 procent van de vrouwen werden ontstekingsreacties in het lichaam aangetoond.

De conclusie van de wetenschappers is duidelijk: “Het gebruik van de siliconen borstimplantaten moet, tot de veiligheid is bewezen, worden stilgelegd.” Daarnaast wil onderzoeker Dijkman dat verzekeraars het verwijderen van implantaten bij vrouwen met klachten gaan vergoeden. Dit gebeurt nu niet altijd.
Bron: Radar, NOS

Tekst: Esmir van wering/ Vriendin, Beeld: Getty Images

BESTEL HIER
Sante 03 2024
De nieuwe Santé ligt nu in de winkel
Abonneren
Digitaal lezen
Los kopen