Judith in Sri Lanka: blog 4

20 juli 2012

Judith, in het dagelijks leven communicatiemanager voor Stichting Max Havelaar, reist een maand lang door India en Sri Lanka op een culinaire ontdekkingstocht. Zij houdt ons via een blog op Sante.nl op de hoogte van al haar ervaringen. Hier lees je haar avonturen van afgelopen week:

Thee en bloedzuigers

Aaah, hoor ik achter me en ik kijk verschrikt om. Bloedzuigers, roept Kyonne. Een uur geleden zijn we gearriveerd in de ‘Golden valley of Ceylon’, zoals de Bogowantala Estates in Sri Lanka ook wel worden aangeduid. Een groene, glooiende vallei met duizenden theeplanten vult mijn gezichtsveld, waanzinnig mooi. De komende week bezoek ik samen met fotograaf Kyonne Fairtrade-gecertificeerde theeplantages en praten we met theeplukkers, bezoeken we de verwerkingsfabrieken, scholen waar de kinderen van de arbeiders onderwijs volgen en natuurlijk gaan we veel thee proeven en drinken!

Een straaltje bloed loopt langs het been van Kyonne en op de grond ligt een verzadigde bloedzuiger uit te buiken. Gelukkig doet het geen pijn, zegt ze. Maar het is meer griezelig. Theeplanten vormen een fijn habitat voor de bloedzuigers, vertelt Mr. Ferris, de manager van de Norwood plantage die deel uitmaakt van de Bogowantala Estates. Onder de plant is het koel en vochtig, en zo nu en dan passeert er een voet van een theeplukker waar ze zich op kunnen vastzuigen.

Kuganeshwarie kan hierover meepraten. Ze is theeplukster en letterlijk opgegroeid tussen de thee, want haar ouders werkten ook op de plantage. Ze heeft een hekel aan bloedzuigers. Het doet inderdaad geen pijn, beaamt ze, maar in het speeksel zit een stofje dat de bloedstolling remt. Hierdoor blijven de wondjes lang open met het gevaar voor vervelende infecties. Sinds een jaar gebruikt ze anti-bloedzuigerzeep en heeft ze er nauwelijks last meer van. De zeep is aangeschaft met behulp van de Fairtrade premie die Norwood ontvangt sinds de plantage vorig jaar Fairtrade-gecertificeerd werd.

Een speciaal comité, waarin de arbeiders en het management vertegenwoordigd zijn, bepaalt democratisch waaraan de Fairtrade premie wordt besteed. Naast de zeep zijn er ook thermoskannen voor alle theeplukkers aangeschaft. De theeplantages liggen in de bergen en het kan er fris zijn, vooral ’s ochtends vroeg. "Om warm te blijven nam ik altijd een fles warme thee mee van huis, maar die koelde gauw af. Dankzij de Fairtrade premie hebben we thermoskannen kunnen aanschaffen en kunnen we ons tijdens het werk lekker opwarmen en genieten van een kop warme thee", aldus Kuganeshwarie.

Norwood beslaat zo’n 391 hectare aan theegrond. In totaal werken hier 1200 arbeiders in het veld als theeplukker of in de fabriek waar de theeblaadjes worden verwerkt. De estate voorziet de arbeiders van gratis huisvesting waar zij met hun familie kunnen wonen. De totale populatie van Norwood is 5000, arbeiders met kinderen en soms ook de grootouders.

"It’s tea time!", roept Mr. Ferris. Hij nodigt ons uit in het proefcentrum in de prachtige oude fabriek, gebouwd tijdens de Britse heerschappij, waar alle thee getest wordt. "Het is vergelijkbaar met wijnproeven", legt hij uit. Zes kopjes staan naast elkaar uitgestald en ik ga van start. De eerste is vol van smaak, ‘Pekoe’, lees ik op het bordje. Het tweede kopje is wat sterker, en de derde nog sterker. Voor mij nog iets te, maar net zoals wijn kun je thee ook leren proeven en waarderen. De komende week gaan we onze smaakpapillen ontwikkelen.

Op naar de volgende estate. Bij ons vertrek krijgen we een doosje cadeau. "Anti-bloedzuigerzeep", zegt Mr. Ferris. Die zal goed van pas komen!