Geweld tegen vrouwen: ‘Hij pakte me vast en duwde me op bed’
25 november 2021
Op 25 november is het de Internationale dag tegen geweld tegen vrouwen. Op deze dag staan we stil bij geweld tegen vrouwen, ook seksueel geweld. Roos vertelt haar verhaal: ‘Hij pakte me vast en duwde me op bed.’
In Nederland heeft maar liefst 1 op de 5 vrouwen wel eens een ingrijpende, ongewenste seksuele ervaring meegemaakt. Meer dan de helft van deze vrouwen heeft psychische en relationele problemen als gevolg van deze nare ervaring. 47% van de slachtoffers voldoet drie maanden na deze ervaring aan de criteria voor de diagnose van een posttraumatische stressstoornis (PTSS).
Internationale dag tegen geweld tegen vrouwen
Op de Internationale dag tegen geweld tegen vrouwen geeft het ministerie van Justitie en Veiligheid een vervolg aan de campagne ‘Wat kan mij helpen’. Met de campagne wil het ministerie mensen die tegen hun wil seks met een bekende hebben gehad, motiveren zo snel mogelijk professionele hulp te zoeken. Dit verkleint de kans op psychische klachten zoals PTSS. De belangrijkste redenen waarom slachtoffers seks tegen hun wil niet melden, is omdat zij zich schamen en bang zijn voor beschuldigingen vanuit hun omgeving. Beschuldigingen zijn soms schadelijker voor het slachtoffer dan de gebeurtenis zelf. Dit wordt ook wel ‘victim blaming’ genoemd.
Het verhaal van Roos
Zoals Roos… Zij had net een familielid verloren en logeerde een paar dagen bij haar neef en zijn gezin. Daar had Roos een nare seksuele ervaring met haar neef. Ze nam al vrij snel een vriendin in vertrouwen en zocht contact met Slachtofferhulp Nederland.
“Het was zondagmorgen en ik had net gedoucht. Ik liep met een handdoek om me heen naar de logeerkamer. Voordat ik het wist stond mijn neef in de kamer. De kinderen speelden beneden, zijn vrouw was niet thuis, alsof hij het gepland had. Hij pakte me vast, duwde me op bed en trok mijn handdoek van mijn lijf. Hij betastte mijn vagina met zijn mond. Ik wist niet wat me overkwam. Ik was verstijfd. Hij zoende me, ging met zijn tong langs m’n nek, hals, borsten. Hij is 2 meter, ik 1.45. Ik kon geen kant op. Net toen hij zijn broek omlaag had en zijn penis tegen mijn vagina deed, kwam zijn vierjarige dochtertje binnen. Zij had geen idee wat er aan de hand was. Mijn neef schrok en stopte direct. Ik voelde me zó gênant. Ik ben een volwassen vrouw en laat dit gebeuren?”
Waarom?
“Ik bleef als verdoofd achter op het bed. Ik wilde douchen, maar ik was bang dat hij opnieuw naar boven zou komen, dus ik kleedde me aan. De rest van de dag leefde ik op de automatische piloot. Ik at ’s avonds beneden mee met het gezin. Ik hield me rustig in het belang van de kinderen. Die nacht lag ik uren wakker. Er ging van alles door mijn hoofd. Waarom gilde ik niet toen hij mij op het bed duwde? Waarom deed mijn neef dit? Had ik het kunnen voorkomen? Wat gebeurt er als ik het tegen zijn vrouw vertel? Zou ze me geloven?”
Aangifte
“De volgende dag barstte ik tegen mijn neef uit. Ik huilde, schreeuwde en riep dat ik aangifte ging doen. Ik wilde tot hem door laten dringen wat hij had gedaan. Hij bekende, zei sorry en smeekte niet naar de politie te gaan. Ik deed toch aangifte en vertelde zijn vrouw wat hij mij had aangedaan. Mijn neef ontkende alles tegen zijn vrouw en de agenten. De zaak is uiteindelijk niet vervolgd wegens onvoldoende bewijs.”
Slachtofferhulp Nederland
“Ik heb al vrij snel een vriendin in vertrouwen genomen. Het was fijn om mijn verhaal te delen en te overleggen wat ik het beste kon doen. Ik wilde graag langs de huisarts. Mijn polsen waren bont en blauw van zijn sterke handgreep en ik was bang voor een soa. Bij de huisarts ratelde ik aan één stuk door. Ik had bij hem geen angst, want ik wist dat mijn huisarts geheimhoudingsplicht had. Mijn familie vertelde ik niets. Ik schaamde me en was bang voor hun reacties. In plaats daarvan zocht ik contact met Slachtofferhulp Nederland. Dat deed ik een aantal keren, soms met een langere periode ertussen. Het was prettig te merken dat ze mijn verhaal keer op keer kenden, wie ik ook sprak. Dat maakte het makkelijk te bellen als ik dat nodig had.”
Alles kwijt
“Ik heb mijn problemen lang zelf op willen lossen. Ik zat even zonder werk, maar ik dacht dat het wel weer beter met me zou gaan als ik weer aan de slag was en mijn zelfstandigheid terug had. Maar het ging niet beter. Ik at niet, ik viel veel af en sliep slecht. Ik raakte zelfs mijn huis kwijt.”
Agressief
“In die tijd kwam ik veel bij mijn tante over de vloer. Het viel haar op hoe agressief ik overkwam en hoe anders ik reageerde op bepaalde grappen en op mannen. Als er bijvoorbeeld visite was, en iemand vroeg mij waarom ik geen relatie had, reageerde ik heel defensief. Ik wilde dan opeens niet meer praten en hield mezelf op de achtergrond. Mijn tante kon haar vinger niet leggen op wat er met mij aan de hand was. Als er iets voorviel in gezelschap, sprak ze mij er niet op aan. In plaats daarvan gaf ze mij op andere, rustigere momenten het gevoel dat ik mijn verhaal altijd bij haar kwijt kon. Dat mijn verhaal veilig bij haar was en dat ze nooit zou oordelen. Dat zorgde ervoor dat ik haar uiteindelijk heb verteld wat ik heb meegemaakt.”
Vertrouwen
“Ik ben blij dat mijn tante mijn gedrag en haar zorgen nooit bespreekbaar heeft gemaakt met anderen erbij. Ik had dan nooit het vertrouwen gehad om mijn verhaal te vertellen. Ik was veel te bang dat mensen zouden oordelen over wat ik had meegemaakt. En dat ze bijvoorbeeld zouden zeggen dat ik het zelf had uitgelokt. Bij mijn tante was dat vertrouwen er wél. Door er met haar over te praten, heeft ze mij laten inzien dat ik het niet alleen kon. Vanaf dat moment, dus pas drie jaar na het seksueel misbruik, ben ik in therapie gegaan. Had ik dat maar meteen gedaan, dan waren die jaren niet weggegooid.”
Stapje voor stapje
“De therapieën helpen me. Ik ben strijdbaarder geworden, loop zonder angst over straat en durf erover te praten. Op sommige momenten voel ik me nog steeds machteloos. Ook vermijd ik zoveel mogelijk contact met mannen. Ik ben bang voor intimiteit. Het gaat gelukkig stapje voor stapje beter met mij. Ik heb me ingeschreven als zzp’er om evenementen en feestjes te organiseren en hoop dat ik uiteindelijk weer een eigen plek vind om mijn leven te leven, zoals ik dat wil.”
Disclaimer: Dit verhaal is waargebeurd. Om privacyredenen is de naam niet van de werkelijke persoon.
Tips
Voor slachtoffers is het belangrijk dat zij bij iemand in hun omgeving terecht kunnen die ze niet de schuld in de schoenen schuift over die verschrikkelijke seksuele ervaring. Wees je bewust van het feit dat de eerste reactie van een vriendin of familielid veel invloed heeft op de beslissing om wel of geen professionele hulp te zoeken. Dit kun je doen als iemand je vertelt slachtoffer te zijn geworden van seksueel geweld:
- Je schrikt als iemand jou vertelt over een ervaring met seksueel geweld. Dat is begrijpelijk, maar blijf kalm en raak niet in paniek.
- De belangrijkste boodschap voor het slachtoffer: het is niet jouw schuld. Seksueel geweld is onder alle omstandigheden niet acceptabel.
- Help het slachtoffer bij het zoeken naar professionele hulp. Hoe sneller er hulp geboden kan worden, hoe beter dit is voor de verwerking.
Heb je hier zelf mee te maken gehad of ken je iemand die hiermee te maken heeft gehad en wil je hier met iemand over praten? Je kan terecht bij Slachtofferhulp Nederland via 0900-0101 of bij het Centrum Seksueel Geweld via 0800-0188
