Marie-Anne blog 8: It’s complicated
24 oktober 2014
Sommige mensen praten met gemak een uur over zichzelf, zonder ook maar één keer naar de ander te informeren. Marie-Anne verwondert zich erover.
Ze blijft maar kletsen
Marie-Anne: Van filmmaker Woody Allen ben ik fan. Al lang ook. Herkenbaar vond ik de openingsscène van zijn film Blue Jasmine (2013) waarin Cate Blanchett tijdens een vliegtrip urenlang praat tegen een medepassagier. Zelfs bij de bagageband gaat het oeverloze kletsen door en het ‘slachtoffer’ zegt amper wat terug. Dat wordt ook helemaal niet van haar verwacht, ze dient slechts als klankbord. Bepaalde mensen horen zichzelf heel graag praten.
Non-verbale hints
Zelf heb ik dat ook meerdere malen meegemaakt. Tussen Amsterdam en Alicante (in ongeveer twee uur) werd ik eens ongevraagd verbaal deelgenoot gemaakt van een leven met alle details die ik echt niet wilde horen. Scheidingen, kleinkinderen, medische problemen: the whole enchilada kreeg ik op mijn (plastic) bordje in het vliegtuig terwijl ik toch echt non-verbaal liet merken dat het me niet waanzinnig boeide. Of eigenlijk: totaal niet boeide. Ik had me zo verheugd op mijn op Schiphol aangeschafte boek.
Oeverloos
Als mensen mij vragen hoe het met mijn knie gaat zeg ik vaak fantasieloos: ‘Comme ci, comme ca.’ Of ik antwoord met de moeder aller dooddoeners: ‘Redelijk, dank je. Ups en downs he.’ De waarheid is eigenlijk best ingewikkeld. En gezien het bovenstaande ben ik als de dood dat iemand mij beticht van het oeverloos over mezelf lullen. Wat heb ik daar zelf een hekel aan. Dat je een hele avond bij een diner slechts als ja-knikker fungeert zonder dat iemand ook maar een keer naar jouw werk, kinderen of interesses informeert. Begrijp me niet verkeerd: ik vind een goed gesprek heerlijk en soms zelfs verheffend en inspirerend. En ik hou van mensen en hun verhalen. En als de nood van een vriend hoog zit, mag diegene echt uren tegen mij aan praten. Uiteraard! Maar de liefde moet wel een beetje van twee kanten komen.
Facebook
Als je bij Facebook je relatiestatus wil invullen is een van de keuzemogelijkheden ‘it’s complicated’. Ideaal. Je geeft aan dat een situatie complex is zonder er iemand te lang mee lastig te vallen. Maar facebook is niet het echte leven.
In het kort
Misschien moet ik nu via dit blog dan maar even kort wat vertellen over de knie dan hebben we dat maar gedaan en is het gevaar voor een ellenlang verhaal niet zo groot (dat past niet op de website van Santé). Het gaat zozo, soms ups en dan weer downs. Een onverklaarbare scheur in mijn meniscus is er zomaar bij gekomen en mede daarom gaat m’n knie af en toe op slot. Of misschien is dat ook niet de oorzaak maar dat weet geen mens. Even schudden en hij is weer van ‘t slot af maar lekker voelt toch anders. Er komt vast wel weer een operatie aan maar waar, wanneer en hoe is nog onbekend. It’s complicated. Misschien zou Woody Allen er een leuke film van kunnen maken.
Wie is Marie-Anne?
Marie-Anne, 48 jaar is getrouwd en moeder van drie dochters. Ze heeft een serieus kraakbeenprobleem. Het is ooit begonnen na een ski-ongeluk, maar erfelijke factoren en factoren waar de medici nog steeds niet veel over weten spelen ook een rol. Om de week blog ze over haar (patchwork)gezin, de zorg in Nederland en haar knie, waaraan ze onlangs voor de negende keer is geopereerd.
