Even voorstellen: Marie-Anne
25 april 2014
Om de week zal onze nieuwe blogger Marie-Anne jullie meenemen in haar leven. Ze vertelt over haar (patchwork)gezin, de zorg in Nederland en haar knie, waaraan ze onlangs voor de negende keer is geopereerd. Deze week vertelt ze ook over de eerste ontmoeting met een bijzondere kamergenoot.
Ik ben Marie-Anne, 48 jaar, getrouwd en moeder van drie dochters. Ik heb een serieus kraakbeenprobleem. Het is ooit begonnen na een ski-ongeluk, maar erfelijke factoren en factoren waar de medici nog steeds niet veel over weten spelen ook een rol. Sinds 2000 tob ik met mijn knie.
Hulk Hogan
Soms zit het mee en soms even niet. Na een zware knieoperatie en twee nachten in een universitair ziekenhuis in het midden des lands ben ik nog niet klaar om naar huis te gaan. Vlak voor het weekeinde word ik daarom overgeplaatst van de afdeling ‘short stay’ naar de orthopedievleugel.
Niet helemaal helder
Van een ruime vierpersoonszaal ga ik naar een krap tweepersoonskamertje. Als ik door de verpleging met bed en al naar binnen word gerold, knik ik even naar mijn nieuwe kamergenoot. Omdat ik nog altijd morfine krijg, ben ik niet helemaal helder. Ik kijk en kijk nog een keer. Kent U Hulk Hogan? Google hem anders maar even, ik wacht wel.
Look-alike
Hulk Hogan is een Amerikaanse worstelaar met een niet alledaags uiterlijk. Een uit de kluiten gewassen blonde viking met een eigen reality soap. Hij brult hard en is met de beste wil van de wereld niet eens een beetje beschaafd te noemen. De ultieme Hulk Hogan look-alike ligt nu op krap een meter afstand naast me in zijn ziekenhuisbed. Ik mompel iets van goedemiddag maar ik krijg geen respons.
Vooroordeel
Na een uurtje komt de familie van Hulk langs. Veel familie. Ze rijden de man, die een korset draagt, met bed en al de kamer uit, zijn niet zo subtiele lichaamsgeur achterlatend. Nou zie ik mezelf graag als ruimdenkend. Ik mag geen vooroordelen hebben en besluit me niet zo aan te stellen. Hulk ligt hier ook niet voor z’n lol tenslotte.
Geen zin in een praatje
Ik dommel wat weg en na een uurtje komt mijn kamergenoot weer terug met zijn familieleden. Hij heeft gerookt en bier gedronken zo kan ik duidelijk ruiken. Kennelijk is hij met bed en al naar buiten gereden. Ik besluit een klein praatje te maken maar daar wordt niet op gereageerd. Ook goed: koptelefoon op en televisie kijken dan maar.
Nacht
Ondertussen blijkt dat Hulk weinig gêne kent en geluiden maakt uit verschillende lichaamsopeningen. Ik zal u de details besparen maar het klinkt niet fijn en het ruikt niet fris. Moet ik dan echt de nacht doorbrengen met deze – excusez le mot- Neanderthaler zo ijzingwekkend dichtbij? Mijn gedachten spinnen. Ben ik onaardig en wuft? Na weer wat boeren en scheten, ik noem nu toch maar man en paard, besluit ik toch een balletje op te gooien bij de verpleging. ‘Eh, ik voel me niet helemaal senang hier’, zeg ik aarzelend. Een lieve verpleegkundige legt me uit dat de afdeling helemaal vol ligt.
Kleine verrassing
Ik maak me op voor een nachtje live reality met de worstelaar als de verpleegkundige terugkomt. Hij heeft iets bedacht: helemaal aan het einde van de gang is een lege zaal waar ik wel een nachtje kan liggen. Top!
